یک بررسی جدید نشان میدهد که آلودگی هوا ممکن است رشد طبیعی جنین در حال نمو را کند نماید. پژوهشگران در این تحقیق به بررسی دادههای مربوط به 336000 تولد در نیوجرسی آمریکا در فواصل سالهای 1999 تا 2003 و میزان آلودگی هوای روزانه ثبتشده در سراسر این ایالت در همین فاصله زمانی پرداختند. مقادیر ثبتشده آلودگی از ایستگاههای سنجش که در حدود 10 کیلومتری خانههای مادران قرار داشتند، مورد استفاده قرار گرفت تا میزان میانگین آلودگی هوا در طول بارداری این مادران محاسبه شود. این بررسی نشان داد که خطر تولد نوزاد با وزن کم با طور قابلتوجهی با افزایش هر 4 میکروگرم در متر مکعب ذرات معلق در هوا در حین سه ماهههای اول و سوم بارداری افرایش مییابد. هر 10 قسمت در میلیارد افزایش قرار گیری در معرض اکسید نیتروژن نیز با افزایش بسیاری در خطر تولد نوزادان کموزن همراه بود. این یافتهها دال بر آن است که آلودگی هوای ناشی از ترافیک یا زندگی کردن در کنار جادههای بزرگ ممکن است با اختلال رشد جنین ارتباط داشته باشد.
این پژوهشگران همچنین دریافتند که قرار گیری به ذرات معلق در هوا در دوره انتهایی حاملگی با دو تا سه برابر افزایش خطر محدودشدن رشد جنین در میان مادران دچار جداشدگی زودرس جفت و پارگی زودرس پردههای جنینی نسبت به مادران بدون چنین عوارضی همراه است. پژوهشگران میگویند روشن نیست که چرا آلودگی هوا بر رشد جنین اثر میگذارد. آنها یادآور شدند که پژوهشهای قبلی نشان داده بود که آلودگی هوا ممکن است فعالیت سلولی و میزان اکسیژن و مواد غذایی دریافتی بوسیله جنین را کاهش دهد.
رابطه آلودگی هوا و آلرژی کودکان
پژوهشگران آلمانی میگویند قویترین شواهد تاکنون را در مورد ارتباط میان آلودگی هوای ناشی از ترافیک و آلرژیهای کودکان را یافتهاند.
به گزارش خبرگزاری رویترز نتایج بررسی این پژوهشگران نشان میدهد که خطر ابتلا به آسم، تب یونجه، اگزما و سایر آلرژیها در کودکانی که در 50 متری جادههای شلوغ زندگی میکنند، نسبت به آنهایی که در فاصله 1000 متری این جادهها به سر میبرند، 50 درصد بالاتر است.
به گفته آنها پژوهشهای قبلی نیز آلودگی هوا رابا آلرژیها ارتباط داده بود، اما تابه حال بررسیهای مشاهدهای در این مورد نتایج متناقضی داشتهاند.
این بررسی بر روی 3000 کودک سالم از سراسر مونیخ برای شش سال از هنگام تولد انجام شده بود تا میزان بیماریهای مربوط به آلرژی و قرارگیری در معرض آلودگی هوای ناشی ار ترافیک را معین کند.
این پژوهشگران به پایش این کودکان برای پنج سال آینده ادامه خواهند داد تا تعیین کنند آیا جابهجایی به یک منطقه کمتر آلوده میتواند مشکلات ناشی از آلودگی هوای به علت ترافیک ماشینها را برطرف کند یا نه.
رابطه آلودگی هوا و آلرژی کودکانرابطه ضریب هوشی با آلودگی هوا در دوران جنینی
پژوهشگران برای اولین بار قرارگیری در معرض هوای آلوده پیش از تولد را با ضریب هوشی پایینتر در کودکی مربوط دانستهاند.
این پژوهش شواهد قبلی در مورد اینکه مهدود ممکن است بر مغز در حال تکامل اثر بگذارد، تقویت میکند. این نتایج در بررسی 249 کودک شهر نیویورک که مادرانشان در طول چند ماه آخر بارداری برای 48 ساعت سنجشگرهای کیفیت هوا را حمل میکردند، به دست آمده است.
این افراد در عمدتا محلههای کمدرآمد زندگی میکردند. آنها در معرض مقادیر زیاد قرارگیری به انواع معمول آلودگی هوای شهر، عمدتا از اگزوز ماشینها، اتوبوسها و کامیونها قرار داشتند.
این کودکان در 5 سالگی، تحت آزمون بهره هوشی قرار گرفتند. آنهایی که پیش از تولد در معرض بیشترین آلودگی قرار داشتند، به طور متوسط چهار تا پنج نمره بهره هوشی کمتری از کودکانی داشتند که در معرض کمترین آلودگی قرار داشتند.
دکتر مایکل مسال، متخصص اطفال در دانشگاه شیکاگو که در این پژوهش شرکت نداشته است، گفت این بررسی به معنای آن نیست که کودکانی که در شهرهای پرازدحام زندگی میکنند”نخواهد توانست که بخوانند و بنویسند و هجی کنند.”
اما او میگوید: “نتایج این پژوهش به آن معناست که شما لازم نیست که کنار یک کارخانه پر از دود زندگی کنید، تا با خطرات بهداشتی ناشی از آلودگی قرار بگیرید، و ممکن است خطرات ناشی از آلودگی معمول هوای شهر بیشتر از آنچه باشد که قبلا تصور میشد .”
آلودگی هوا در فضاهای سربسته باعث تشدید علائم بیماری آسم در کودکان می شود.
برای والدینی که دغدغه محافظت از سلامتی کودکانشان را دارند، نتایج یک تحقیق علمی که در دانشگاه جان هاپکینز انجام شده است می تواند زنگ خطری را بصدا در آورد. این تحقیق که بر روی 150 کودک 2 تا 5 ساله انجام شده است، نشان می دهد که آلودگی زیاد در فضاهای داخلی، علائم آسم را در کودکانی که در این شرایط قرار دارند افزایش می دهد.
از آنجا که کودکان تقریبا 80 درصد وقت خود را در داخل خانه می گذرانند، کیفیت هوای داخل خانه اهمیت ویژه ای پیدا میکند (بویژه برای کودکان آسمی.( با وجود آنکه درمان ها و مراقبت های پزشکی زیادی برای کنترل آسم وجود دارد، این واقعیت که کاهش آلودگی هوای داخلی تأثیر بسزایی بر علائم آسم دارد روز به روز آشکارتر می شود. با توجه به اینکه والدین می خواهند علائم آسم کودک خود را کاهش دهند، قطعا بسیاری از آنها علاقمند هستند تا راهی برای کاهش میزان آلودگی هوا در خانه های خود پیدا کنند.
برای کاهش آلودگی هوا در خانه چه کار می توان کرد؟
خوشبختانه راه هایی برای بهبود کیفیت هوای داخل خانه برای کودکان آسمی وجود دارد: گردگیری و نظافت و تمیز کردن با جاروبرقی می تواند تا حدودی آلودگی هوا را کاهش دهد ولی دستگاه های تصفیه هوا بهترین راه حل برای بهبود کیفیت هوای داخل خانه هستند.دستگاه های تصفیه هوا می توانند درصد بالایی از آلاینده های هوایی را که شما و کودکتان تنفس می کنید حذف و آنرا تمیز و سالم کنند. استفاده از این دستگاه ها در داخل خانه تأثیر بسزایی بر میزان و شدت علائم مرتبط با آسم دارد. تسکین آسم از اصلی ترین دلایل خرید دستگاه های تصفیه هوا است و این تحقیق تأییدی است بر این واقعیت که آلودگی هوا علائم آسم را تشدید می کند.
چرا كودكان بیشتر از بزرگسالان در معرض خطرآلودگی هوا قرار دارند؟
اطفال در مقیاس وسیعتری از بزرگسالان در مقابل آلاینده های مو جود در هوا آسیب پذیر هستند. با توجه به اینكه نوزادان و كودكان سریعتر از بزرگسالان نفس می كشند، این امر باعث جذب مقادیر بیشتری گازهای سمی و دیگر آلاینده های موجود در هوا در آنها می شود. علت دیگر جذب بالای آلاینده ها در نوزادان و كودكان تنفس آنان از راه دهان است كه فیلتر طبیعی توسط بینی در آنها دیگر صورت نمی پذیرد و با حذف این فیلتر مقدار زیادی از آلاینده ها اجازه ورود به بدن را یافته و تآثیرات جبران ناپذیری بر سلامتی آنان می گذارد.
اطفال در مقابل تاثیرمنفی آلودگی هوا بر سلامتی شان مستعد تر می باشند زیرا سیستم ایمنی و اعضای بدن آنها هنوز كامل نشده است و درحال رشد است. به عنوان مثال، سربی كه ازطریق دم استنشاق می شود به آسانی در استخوانهای در حال رشد كودكان رسوب می كند. التهاب ناشی از آلودگی هوا مانع رسیدن اكسیژن و هوا از طریق منافذ باریك عبور هوا در بدن كودكان می شود.همچنین به دلیل حساسیت بیشتر سیستم تنفسی در حال رشد كودكان، آنان در مقابل ابتلا به آسم یا سایر بیماریهای تنفسی دیگر آسیب پذیرتر می باشند.
قرار دادن كودكان و نوزادان در معرض هوای مسموم می تواند در رشد سیستم های تنفسی، اعصاب، غدد مترشحه داخلی و سیستم ایمنی آنان تآثیر منفی بگذارد و بعدها ریسك سرطان را در آنها بالا ببرد.